Nederlands 2: Boek: Oorlog in een koffer - Berti Persoons

Voordat ik het boek gekocht had, twijfelde ik of het wel iets voor mij zou zijn. Ik had geen grote interesse in WOII dus ik was bang dat ik het boek al snel saai zou vinden. Dit bleek helemaal niet waar te zijn. Het verhaal heeft me bij het eerste hoofdstuk bij de keel gegrepen en het heeft me nooit meer losgelaten. Het boek leest als een trein (nogal een ongelukkige uitdrukking in dit geval, daar ben ik me van bewust). Het verhaal van Benyamin heeft me geholpen om mijn eigen situatie in deze Coronatijden in een ander perspectief te zien. Wij denken nu dat we aan het afzien zijn met deze hele Coronacrisis, en dat zijn we ook. Maar wij hebben nog altijd een veilig dak boven ons hoofd, wij worden niet definitief gescheiden van onze families, wij moeten niet werken tot we er letterlijk bij dood vallen. Dit maakte de joden tijdens de Tweede Wereldoorlog wel allemaal echt mee. Voorheen leek de Holocaust me iets uit een ver verleden, iets dat mij niet meer aanbelangde, maar ik was fout. Deze gruwel mogen we nooit vergeten, zelfs niet als het ons niet persoonlijk geraakt heeft. We mogen  nooit meer laten gebeuren dat één of enkele personen in staat zijn om mensen er toe aan te zetten een volledig onschuldig ras uit te roeien. Dat werd letterlijk met hen gedaan, uitgeroeid zoals ongedierte. Hoewel ik besef dat het verhaal niet waargebeurd is, geloof ik de auteur wanneer zij zegt dat dit het verhaal van vele joden kon geweest zijn. De personages en de verhaallijnen zijn niet echt, de gruwel spijtig genoeg wel. Het verhaal is heel mooi geschreven, meeslepend en toch nuchter. De gruwelijke gebeurtenissen worden heel sec beschreven, dat vind ik mooi aan het boek. Wanneer er iemand gedood wordt, doet de auteur geen moeite om dit te verbloemen. De koude, harde feiten worden weergegeven zoals ze zijn. Het boek is een aanrader voor jong en oud. Deze gruwel is 75 jaar later misschien vergeven, maar zeker nog niet vergeten.