Cultuurportfolio Murielle De Cock

Jana Renders - Het geheugenboek Laura Willems  - mediaknipsel schakeljaar Tinne Jacobs - mediaknipsel aandacht voor taal

Het aantal mannelijke leerkrachten daalt elk jaar. Dit is iets dat ik in onze eigen opleiding ook merk. Op onze school zijn ook opvallend meer vrouwelijke dan mannelijke studenten. Vooral in de opleiding voor leerkracht in het lager- en kleuteronderwijs zijn er weinig mannen te vinden. Dit herken ik ook vanuit mijn eigen schoolcarrière. In de kleuterschool heb ik enkel vrouwelijke leerkrachten gehad en in de lagere school heb ik ook maar twee meesters gehad. In het secundair onderwijs was het aantal mannelijke en vrouwelijke leerkrachten ongeveer gelijk verdeeld. Ik denk dat dit grote verschil vooral te maken heeft met de leerlingen. In het kleuter- en lager onderwijs wordt er van de leerkrachten ook verwacht dat ze een grote opvoedende rol hebben terwijl dit in het secundair onderwijs minder verwacht wordt. In het secundair onderwijs draait het meer om kennis overbrengen. Deze stereotiepe vaststelling is de realiteit: vrouwen worden meer als zorgende personen gezien en mannen meer als...

Dit artikel koos ik omdat ik enorm schrok van het feit dat er zoveel leraren die gestudeerd hebben om in het kleuteronderwijs les te geven kunnen en mogen lesgeven aan kinderen van de lagere school. Ik vind dit heel absurd omdat ze in onze opleiding altijd zeggen dat je een expert moet zijn in het onderwijsvak dat je geeft. Kleuterjuffen en meesters hebben een deel van de leerstof  van de lagere school wel in hun opleiding gezien en uiteraard hebben ze deze ook in de lagere school zelf gezien maar ik denk niet dat ze die leerstof nog voldoende beheersen om er kwaliteitsvol onderwijs over te geven. Ook doet een kleuter heel andere dingen dan een lagere schoolkind en heeft een kleuter andere behoeften en interesses. Ik kan me ook voorstellen dat leerlingen van een zesde leerjaar niet blij gaan zijn als ze van een kleuterjuf les krijgen omdat ze zich misschien dan ook terug kleuters gaan voelen. Voor een vervanging van maximum een week kan dit nog lukken maar voor langere vervangingen...

Ik heb dit artikel gekozen omdat ik het echt verbazend vind dat jongeren zo slecht scoren op lees-en taalvaardigheid terwijl ze tegenwoordig zo veel met taal bezig zijn op sociale media en dergelijke. Natuurlijk is de taal die ze op sociale media gebruiken niet altijd correct. Ik ben er volledig mee eens dat leerkrachten van andere vakken ook sancties mogen zetten op taalfouten. Ik zou dit wel niet laten meetellen met de gewone punten maar hier bijvoorbeeld een score van maximaal  5/5 opzetten zodat dit wel meetelt voor hun totaal voor een bepaald vak maar dat dit geen rampzalige gevolgen heeft voor hun punten. Dit systeem vereist natuurlijk wel dat elke leerkracht zelf de Nederlandse taal goed beheerst. De leerkrachten moeten op zoek naar manieren om de leerlingen terug te prikkelen en hun interesse voor Nederlands en correct taalgebruik weer op te wekken. Ook het door de vingers zien van taalfouten van zwakkere leerlingen vind ik niet correct. Een zwakkere leerling gaat misschien...

Wanneer je een educatieve bachelor volgt is het begrip differentiatie je waarschijnlijk niet vreemd. Soms moet je je les eenmaal aanpassen aan het niveau van elke aparte leerling. Dit betekent een grote uitdaging voor de meeste leerkrachten. Buiten de leerlingen die traag leren en de leerlingen die snel leren zitten er ook nog kinderen in de klas met leerstoornissen. De laatste jaren zitten er ook meer en meer kinderen uit andere landen en culturen in de klas. Dit vormt een uitdaging voor de moderne leerkracht maar dit hoeft zeker niet negatief te zijn. In de lessen werd het begrip differentiatie al oppervlakkig aangehaald maar in dit artikel gaat men er dieper op in. Meer specifiek worden er tips gegeven hoe je best kan differentiëren als er leerlingen in de klas zitten die het Nederlands niet als moedertaal hebben.  Het eerste dat me opviel in de tekst is dat er gezegd wordt dat je niet altijd moet differentiëren en dat dit soms zelfs een nadelig effect kan hebben. Ik dacht altij...

Voor mijn cultuurportfolio las ik Te waar om mooi te zijn  van Roxanne Wellens. Ik vond het een fantastisch boek. Het begon wat vaag maar naarmate het boek vorderde vielen alle puzzelstukjes op zijn plaats. Het was herkenbaar, ontroerend maar zeker niet zeemzoet. De rauwe waarheid werd zeker niet geschuwd. De gevoelens van Minthe werden door de brieven heel goed weergeven, zonder dat er doekjes om werden gewonden. Buiten de brieven van Minthe was het taalgebruik heel minimalistisch maar daardoor werd het boek net mooier. De dingen werden gewoon beschreven zoals ze zijn, geen poespas, geen versiering. In de brieven van Minthe werd het allemaal iets zweviger maar je kon wel perfect begrijpen hoe ze zich voelde. De verwijzing naar literatuur van onder andere Walden was ook een leuke toevoeging en het heeft me warm gemaakt om enkele van deze boeken eens te lezen in de toekomst, terwijl ik deze boeken anders in het boekenrek zou hebben laten staan omdat ik ze te oud vind. Het enige m...

Toen ik woensdagavond een berichtje kreeg van een vriendin of ik vrijdag iets te doen had kon ik mijn geluk niet op. Haar broer kon ineens niet meer mee naar het optreden van Bart Peeters en ze vroeg of ik mee wou. Natuurlijk wou ik dat! Ondanks mijn beperkte kennis van zijn liedjes wou ik Bart Peeters wel eens graag aan het werk zien. Vol verwachting vertrok ik naar de Lotto Arena. Eenmaal daar aangekomen merkte ik dat het een heel ander soort publiek was dan ik gewend was op andere concerten waar ik al heen ben geweest zoals  Imagine Dragons. Dit publiek was ouder, verscheidener en in een bepaald opzicht ook gezelliger. Bij aanvang van het concert werd deze gezelligheid meteen duidelijk, de ene hit na de andere wordt met aansteker (of smartphone)  in de hand meegezongen. In het begin is het concert een aaneenrijging van hits, waarvan het ene lied me al bekender voorkomt dan het andere. De sfeer zat er goed in en Duracellkonijn Peeters liep, sprong en danste heen en weer ...

Voor mijn cultuurportfolio las ik 'Het Geheugenboek' van Lara Avery. Dit is een boek uit de leeslijst. Ik vond het heel aangrijpend om te zien hoe Sammie stilletjes aan de controle over haar leven en zichzelf verliest. Ondanks haar zware diagnose blijft ze toch over het algemeen positief. Na haar black-out op het kampioenschap raapt ze zichzelf na een tijdje toch terug bij elkaar. Ik vond dat het boek vlot las en dat het ondanks het zware thema toch luchtig bleef. Het enige dat ik een beetje spijtig vond is dat het einde zo snel gaat. Ik snap wel dat dit bij het verhaal hoort (Sammie gaat sneller en sneller achteruit en ze kan dus veel minder schrijven) maar het einde komt zo plots. Ik vond het boek zeker een aanrader, zeker ook voor mensen die iets ouder zijn dan de doelgroep. Ik kon me goed inleven in het puberleven van Sammie, wat ik één van de sterke punten van het boek vind want ze heeft eigenlijk door haar ziekte geen normale jeugd. Ik vond het mooi om te zien dat Sam...

Ieder jaar nodigt de gemeente de vrijwilligers van de verschillende jeugdbeweging uit op een activiteit om deze vrijwilligers te bedanken. Dit noemen ze de Krakkeviering. Dit jaar was de activiteit een comedyshow wat dus goed uit kwam voor mij omdat ik dit in mijn cultuurportfolio kon zetten. Ze kozen voor een show van Michael Van Peel, namelijk Van Peel & The young ones. Van Peel, al jaren een vaste waarde in comedyland, bracht 2 van de jonge talenten waarmee hij rondtourt mee. Eerst bracht hij een korte humoristische inleiding en dan was het de beurt aan Jade Mintjens. Deze 21- jarige dame bracht met haar gitaar een humoristisch lied waartussen ze verschillende moppen vertelde. Ik had comedy in de vorm van muziek nog niet vaak meegemaakt maar in Jade haar geval was dit zeker een meerwaarde. Met de meeste van haar moppen werd maar matig gelachen maar ik denk dat dit komt omdat meer dan de helft van de zaal van het mannelijke geslacht waren. Ik merkte duidelijk dat mijn mannel...

Luc Haekens, bekend van De Ideale Wereld, gaf op 23 oktober een lezing in Herenthout over fake news. Hij toonde verschillende filmpjes waarmee hij aantoonde hoe snel mensen geloven wat een reporter of krant hen wijsmaakt. Ook vertelde hij boeiende anekdotes over zijn ervaringen in de serieuze en de satirische journalistiek. Ik kwam op het idee om naar deze lezing te gaan toen ik er een foldertje over zag liggen in de bibliotheek in Vorselaar. Omdat ik Luc Haekens kende van de Ideale Wereld en omdat ik zelf nogal vatbaar ben voor fake news bestelde ik samen met mijn vriend een ticket. Zelf geloof ik ook bijna alles dat er in de actualiteit verschijnt, zelfs berichten uit minder betrouwbare bronnen zoals Dag allemaal, Story, ... Ik heb al vaak meegemaakt dat ik een weetje vertel tegen iemand en dat deze persoon me met harde bewijzen kan doen inzien dat de informatie die ik (meestal online) las niet altijd correct is. Daar wou ik van af en daarom besloot ik naar deze lezing te gaan ...