Nederlands 5: cultuurevenement: lezing Bart Moeyaert

Op 29 november woonde ik in de bib van Westerlo een lezing van Bart Moeyaert bij. Tijdens deze lezing vertelde meneer Moeyaert over zijn leven en hoe hij uiteindelijk schrijver geworden is. Hij licht ook enkele van zijn boeken kort toe. 

Hij begint zijn verhaal met enkele anekdotes uit zijn jeugd. Deze verhalen ondersteunt hij met foto's van zijn ouders en broers. Leuk weetje: Moeyaert is de jongste van zeven zonen, waardoor koning Boudewijn zijn peter is. Op school was Moeyaert niet echt een modelstudent. Hij begon wel al vroeg met verhalen schrijven. Eerst hield hij een dagboek bij over zijn alledaagse leven. Dit dagboek werd al snel saai voor hem, waardoor hij verzonnen elementen ging toevoegen. Zo begon hij uiteindelijk te schrijven aan zijn eerste boek 'Duet met valse noten'. 

Daarna vertelde hij hoe zijn schrijverscarrière zich langzaamaan ontwikkelde. Moeyaert heeft een boeiende verstelstem die echt je meesleept in zijn verhaal. Ik vond zijn verhalen echt heel boeiend. 

Het verhaal dat me het meest raakte was het verhaal rond Luna, het meisje dat in 2006 doodgeschoten werd op straat. De dader was de 18-jarige Hans Van Themsche, die uit racistische overwegingen met een geweer de Antwerpse straten in trok.  Bart Moeyaert was die periode stadsdichter van Antwerpen. Hij werd dus vrij snel na de feiten gecontacteerd om een gedicht te maken rond dit voorval. Dit gedicht heb ik onderaan toegevoegd. Bart Moeyaert kreeg een aantal dagen nadien een e-mail van de oma van Luna. In deze e-mail vertelde zij hoe ze samen met Luna Bart had ontmoet op de Boekenbeurs in Antwerpen. Bart kon zich dit moment ineens terug herinneren. 

De lezing was een aanrader voor iedereen die houdt van de boeken van Bart Moeyaert. Na het volgen van de lezing, krijgen zijn boeken een extra dimensie. 

Bart Moeyaert: Vrouw en kind

Vrouw en kind
(voor D.)

Was je niet liever thuisgebleven?
Had je de oceaan niet moeten laten,
Breed als hij is, en heb je onze kou
Dan nooit gehaat? Dicht bij de evenaar
Is de maan een boot, een hand, een kom.
Daar kan wat in. Veel zorg. Hier niet.
Hier wast de maan als een doof oor.
Ze leunt en luistert niet. Je hebt de man
Die jong maar moe was niet gekend.
Hij leed waarschijnlijk aan het draaien
van de aarde. Dat moet haast wel, als je
de waarde van warmte vergeet en
op een middag vindt dat de zon nu
lang genoeg geschenen heeft. Hoezo
heb je het koud. Last van mijn blik?
Koud om je hart? Koud als je valt?
Jij was hier nog niet eerder, wel.
Went het een beetje onderhand.
Heb je het naar je zin of niet. Vind je
Dit land geen land voor jou misschien,
Geen land van melk en honing.
Hoor ik je taal, hoor ik je heimwee,
Hoor ik je, hoor ik je, het is je geraden,
Van wie is dit kind? Het duurt geen tel
En de stad is veranderd. Dat dacht ik
Vannacht toen de maan hier een oog was,
En boven het land van je moeder een hand.
Een boot. Een kom. Ik vroeg me af 
Of jij ook na je dood blijft zorgen
Voor het kind. En zal ik eens in jouw plaats
Vragen wat een ander daarvan vindt?