Nederlands 3: Boek: Het ongemakkelijke dagboek van Henry K. Larsen - Susin Nielsen

                                              

Op het eerste gezicht sprak 'Het ongemakkelijke dagboek van Henry K. Larsen' me totaal niet aan, maar ik moest het lezen omdat het het enige boek van de leeslijst in de bib was. Achteraf ben ik wel heel blij dat ik het gelezen heb. 'Het ongemakkelijke dagboek van Henry K. Larsen' gaat over een jongen die een paar maanden geleden iets heel ergs heeft meegemaakt waardoor hij is moeten vluchten uit zijn thuisstad samen met zijn vader. Zijn moeder is al een paar maanden opgenomen in een psychiatrische instelling. Henry probeert samen met zijn vader de waarheid over het verleden te verbergen en de draad terug op te pakken maar dit lukt niet altijd even goed. Het verleden haalt hen sneller in dan zij denken. 

Het boek las heel vlot. Hoewel de inhoud redelijk zware thema's bevat zoals zelfmoord, pesten, mentale problemen,... slaagde de auteur er wel in om het boek luchtig en humoristisch te houden. Ik vond het leuk dat de gebeurtenissen waardoor Henry en zijn familie gevlucht zijn in het begin telkens benoemd worden met HET. Dit zorgde ervoor dat je als lezer nieuwsgierig bleef en wou verder lezen om te weten te komen wat er gebeurd was. Ook de toevoeging van het worstelen vond ik leuk. Dit was iets wat ik niet kende maar het zorgde wel voor een rode draad in het verhaal. Het verhaal was geschreven hoe Henry dacht. Dit zorgde ervoor dat je je goed kon identificeren met het hoofdpersonage ondanks dat je misschien niet in dezelfde situatie zat als hem. Ik vond Henry een interessant personage, hij zei wat hij dacht zonder de scherpe kanten eraf te halen. Ook de doorstreepte woorden die soms in het verhaal voorkwamen hadden een meerwaarde. Dit duidde op iets dat Henry had willen schrijven maar waar hij achteraf spijt van had. Het einde vond ik een mooie afsluiter van het verhaal, alle losse eindjes werden aan elkaar geknoopt. Het standpunt van het boek is zeer bijzonder. De achterblijvers na (zelf)moord worden vaak vergeten terwijl zij vaak worstelen met gevoelens als verdriet en woede. Deze gevoelens kwamen mooi naar voor in het boek. Het boek kan troost bieden voor jongeren die gepest worden, alleen zijn of iemand hebben verloren. Het boek kan ook gewoon jongeren laten lachen. Deze twee eigenschappen vind ik enorm sterk. Humor en verdriet zijn soms moeilijk te combineren, maar toch slaagt de auteur hierin.